Biblioteka Publiczna

Wszechstronnie utalentowany artysta, który zawsze przyciagał do kin i teatrów rzesze wielbicieli. Elegancki i dystyngowany mężczyzna, o którym śniły kobiety i którego starało się naśladować wielu panów. Kochał sławę, emocje i przygodę. Jego nazwisko stanowiło synonim sukcesu. Był największą gwiazdą kabaretów i rewii II RP, mógł zrobić światową karierę, a filmy z jego udziałem i wylansowane przez niego szlagiery są popularne do dziś.
Choć błyszczał w świetle jupiterów, jego prywatne życie dla wielu pozostawało jedynie świetnie wyreżyserowaną zagadką - wyszywał makatki, którymi obdarowywał znajomych, kolekcjonował znaczki, uwielbiał psy i mazurki wielkanocne, zawsze mieszkał z matką.
Eugeniusz Bodo - amant i gwiazdor, którego barwne życie zakończyło się tragicznie i zbyt szybko.

Eugeniusz Bodo był wzorem przedwojennej elegancji, szarmanckiego dżentelmena. W 1928 roku ogłoszono go "królem mody", W 1933 od czytelników tygodnika "Kino" otrzymał tytuł "króla polskiego ekranu".
Był też pionierem reklamy. Jego nazwisko firmowało nuty, polisy ubezpieczeniowe, garnitury Old England, krawaty Chojnackiego, kapelusze Młodkowskiego, buty Kielmana, czekoladki Wedla, pastę do zębów, a od wiosny 1939 roku kawiarnię Café Bodo przy Pierackiego 17 w Warszawie (obecnie Foksal). Dzisiaj pewnie nazwano by go celebrytą, a wtedy, jako ulubieniec publiczności, cieszył się szacunkiem także wśród kolegów artystów. To o nich jest ta książka.
"Zależy mi na utrwaleniu pamięci o tamtych latach, tamtych ludziach. Niech przemówią zostawione przez nich dokumenty i listy, scenariusze programów artystycznych i radiowych audycji literackich. Niech przypomną bohaterów tamtych lat ich fotografie, recenzje z występów, artykuły prasowe. Nic w sztuce nie jest tak krótkotrwałe jak teatr, a w teatrze - piosenka", pisze Anna Mieszkowska.
Te lata, jak powiedział Fryderyk Járosy, "to był szczyt kabaretu literackiego i drugiego z takimi talentami i w takiej atmosferze - nie było wtedy W całej Europie!".
Kurtyna w górę!
Przed Państwem: Eugeniusz Bodo, Fryderyk Jarosy, Hanka Ordonówna, Stefcia Górska, Zofia Terne, Maria Modzelewska, Konrad Tom i Zula Pogorzelska, Feliks Konarski i Nina Oleńska, Alfred Schütz, Renata Bogdańska-Anders, Gwidon Borucki, Wojciech Wojtecki, Wiktor Budzyński, Stanisław Ruszała i Loda Halama, a także wszechobecni Marian Hemar, Julian Tuwim, Andrzej Włast i Henryk Wars.

Z pozoru piękne i bajkowe życie, jakie zdaniem wielu wiedli w II RP idole ówczesnej publiczności, uległo drastycznej zmianie, kiedy w 1939 roku wybuchła II wojna światowa. W stanie zawieszenia znalazła się także ich kariera - Bodo nie mógł nakręcić planowanej ekranizacji jednej z powieści Dołęgi-Mostowicza, Tola Mankiewiczówna musiała pożegnać się z nadzieją na karierę za oceanem, mimo że wcześniej otrzymała zaproszenie z hollywoodzkiej fabryki snów, a część aktorów o żydowskich korzeniach, jak choćby zjawiskowa Nora Ney, musiało czym prędzej wyjechać z terenów okupowanych przez Niemców. Wszyscy liczyli, że wojenna zawierucha szybko przeminie, a oni wraz z nastaniem wolnej Polski wrócą na sceny i na plan filmowy. Życie przyniosło im jednak bolesne rozczarowanie - dla zdecydowanej większości gwiazd II RP nie było miejsca w nowej politycznej rzeczywistości.
Był to dla nich dodatkowy cios, zwłaszcza że wojna wielu bardzo boleśnie doświadczyła, o ile w ogóle dane im było przeżyć. Część aktorów, chcąc uniknąć grania w teatrach prowadzonych przez Niemców, zatrudniała się jako kelnerzy w warszawskich kawiarniach. Ci, którym udało się dostać na Zachód, walczyli o wolność z bronią w ręku, jak na przykład Aleksander Żabczyński, uczestnik bitwy pod Monte Cassino. Inni działali w konspiracji, a kiedy wybuchło powstanie warszawskie, chwycili za broń, by na barykadach bić się z okupantem.